Blog

Broeder, doe mij nog maar een biertje....

Ik haast mij naar de kamer waaruit ik zojuist een bel heb gekregen, een belletje op deze kamer gaat niet zomaar, weet ik uit ervaring. Enkele weken geleden werd op deze kamer een man opgenomen met neurologische ziekteverschijnselen ten gevolge van slechte voeding in combinatie met overmatig alcohol gebruik.

"Ik deel de mooie en ontroerende momenten in mijn werk als verpleegkundige"

"Aangenaam mijn naam is William, 24 jaar en een trotse verpleegkundige van het Ikazia Ziekenhuis. Dat ben ik nog niet zo lang. Ik ben hiervoor ICT’er geweest. Hoewel ik het werk als ICT’er heel erg leuk vond, merkte ik dat mijn hart er niet lag. Ik miste het contact met mensen en haalde geen voldoening uit mijn werk. Ik ben mij toen op de zorg gaan oriënteren.

De zorg trok mij al eerder, ‘maar zou ik wel tegen alle ellende kunnen’, was dan vaak de vraag die mij bij opkwam. Ik besloot een dagje mee te lopen in het ziekenhuis en heb daarna direct gesolliciteerd bij Ikazia.

Uit de kindermond...

Pastorale van Ds. Lida Tamminga, geestelijk verzorger en predikant.

Mantel of dekbed?

De tachtigjarige ex-generaal uit het leger ziet er op zijn leeftijd nog steeds gezaghebbend uit. Met zijn wilskrachtige staalblauwe ogen en kaarsrechte, kortgeknipte knevel dwingt hij een bepaald respect af. Zijn zwaar behangen uniformjas met medailles, insignes en epauletten heeft hij node moeten inwisselen voor een pyjama.

Merci

‘Vogue’ staat er op de randjes van haar bril. Ze meldt zich op de spoedeisende hulp, een goed geklede dame van ongeveer tachtig jaar. Ze voelt zich vandaag niet lekker en ze praat met korte
pauzes omdat ze een beetje buiten adem is. Al snel blijkt dat hartritmestoornissen de oorzaak zijn. Ze wordt doorverwezen naar de hartbewaking waar haar wordt uitgelegd dat, door middel van het toedienen van een stroomstootje, dit probleem snel opgelost kan worden.

Op een elektrische fiets moet je het leren

Pastorale van Ds. Dr. Jan Piet Vlasblom, geestelijk verzorger en predikant.

Beibel

Middenin de nacht wordt ze vanuit haar bed in het verpleeghuis overgebracht naar het ziekenhuis in verband met ernstige benauwdheid. Op de spoedeisende hulp werkt men met man en macht om haar situatie te stabiliseren. En even later wordt ze omringd door haar bezorgde familie en in het laatste lege bed van de hartbewaking getild. Lopen kan ze al lang niet meer, beide benen zijn geamputeerd tot boven de knie. Haar stijve rechterarm wil door een herseninfarct ook niet meer. Ze weegt nog slechts 37 kilo en is van Arubaanse afkomst. Haar korte, sterk gekrulde haar is bruin geverfd en hier en daar komt het grijs er al weer flink doorheen.

3000 keer beschuit met muisjes

Elk jaar in december stijgt de spanning binnen het Moeder en Kind Centrum (MKC). Hoeveel bevallingen zijn er het afgelopen jaar geweest? Wat wordt de ‘eindstand’ op 31 december?

Een geweldig team!

Ik stond mijn nachtdienst ingepland op het Geboortecentrum. Heerlijk, poliklinische bevallingen doen met de verloskundige van thuis. Als het ware een verplaatste thuisbevalling.

I love my job

In het Moeder en Kind Centrum zien we een hele veelzijdige patiëntengroep met een diversiteit aan achtergrond en cultuur. Vanuit verschillende windrichtingen komen zij bevallen: vanuit de Hoekse Waard, Rotterdam, Voorne Putten. En juist die diversiteit maakt dat ik mijn werk zo leuk vind.