Blog

De slappe lach en een hele leuke bevalling

De slappe lach en een bevalling kan dat samen gaan?
Dat kan zeker, lees maar verder….

Pacemaker

Het is zo rond vijf uur ‘s morgens, knikkebollend vechten we tegen de slaap achter onze monitorschermen. Plotseling worden we opgeschrikt door een zogeheten ‘driesterrenalarm’. Een niet te missen, hard, doordringend geluid verstoort ruw, onze halfslaap.

Even houden we onze adem in en blikken naar het monitorscherm. Wat we daar zien, maakt dat we direct klaarwakker zijn.

Mannen onder elkaar...

Vanavond heb ik een avonddienst op de hartbewaking. Ik kijk naar de schermen voor mij. Rustig kabbelen de groene hartritmes over het zwarte schermen. Het is niet druk en ik heb alle tijd voor mijn patiënten.

Mijn patiënt is voor een hartkatheterisatie in een ander ziekenhuis. Hé zullen we vast een bakkie doen? vraag ik aan mijn collega. Als mijn patiënt straks terugkomt, weet ik niet of ik er nog tijd voor heb. "Prima hoor, ik heb het ook rustig. Doe mij maar een heerlijke zwarte bak."

Een geschenk uit de hemel

Ze komen met de metro uit de binnenstad. Een moeder met haar dochtertje van een jaar of vijf. Het meisje heeft prachtig lang blond haar en in haar blauwe prinsessenjurk lijkt ze wel weggelopen uit de Disney film ’Frozen’.

De stad is compleet gedompeld in kerstsfeer, overal lichtjes, en dennengroen. Prachtig vindt ze het!

Haar verhaal

Pastorale van Ds. Lida Tamminga, geestelijk verzorger en predikant.

Juist deze casussen maken dat ik trots ben op mijn vak

Het is 15:35 uur als ik rustig mijn patiëntenkamers uitloop. Mijn dienst zit er bijna op en ik heb vanavond een vrije avond in het vooruitzicht. Ik heb vandaag een rustige dag gehad, wat betekent dat ik veel aandacht kon hebben voor mijn patiënten.

Ik wil niet naar huis

Met een bak koffie in de hand loop ik om 7 uur de teampost binnen. "Goodmorning, hoe was de nacht?" groet ik mijn collega’s van de nachtdienst. "Ja prima nachtje, was goed te doen." "Oké, nou draag maar over dan kan je lekker naar je bed." De overdracht is kort en bondig. Iedereen heeft goed geslapen, alleen 1 patiënt waarvoor vandaag het ontslag gepland is, heeft niet goed geslapen. De patiënt klaagt over het ‘totaal’ niet fit zijn, de controles zijn niet afwijkend.

Bel eau

Pastorale van Ds. Dr. Jan Piet Vlasblom, geestelijk verzorger en predikant.

Niet zo piepen

Om vijf voor half acht begin ik in het trappenhuis met mijn klim naar de zesde etage. Licht hijgend bereik ik om half acht de afdeling hartbewaking en heb ik mijn stukje ‘cardiofitness’ erop zitten. Mijn eigen hartslag komt zeer waarschijnlijk een eindje boven de honderd uit en ik blaas bovenaan de trap even uit, voordat ik de klapdeuren van de afdeling openduw.

Een bevalling op de valreep

Het is zaterdag en een prachtige dag. Met die fijne temperaturen, waan ik me bijna in Franse en Italiaanse sferen. Omdat ik moet werken, verruil ik mijn luchtige zomerjurkje voor het dikke, witte uniform. Gelukkig is het in het MKC altijd lekker koel!