Blog

Slaapwandelen

Ik kijk naar de klok, het is bijna drie uur tot op heden is de nacht rustig verlopen, mijn taken zijn gedaan en alle patiënten lijken in diepe rust te zijn. ‘Pfoe die nacht zal lang gaan duren als het zo doorgaat’ bedenk ik mij. ‘Ik ga eens even een rondje maken langs m’n mensen en een aantal mensen wisselligging geven, kan jij mij zo even helpen op kamer 20?’ vraag ik mijn collega terwijl ik de gang op loop.

Wát heb ik toch een mooi vak!

Ik heb nachtdienst en stap een stuk later dan gewoonlijk m’n auto in. Ik kom net terug van een concert en dat was iets later afgelopen dan gepland. Onderweg schakel ik over van de “luisteren naar een concert modus” naar de “werkmodus” en klokslag 23.00 uur stap ik omgekleed de afdeling op. Gelukkig nét op tijd!

Hulp van Boven

Pastorale van Ds. Dr. Jan Piet Vlasblom, geestelijk verzorger en predikant.

Een dag met een lach en een traan

In het Moeder Kind Centrum maken we meestal mooie en blije dingen mee. Maar soms loopt het ook wel eens anders en kan je bij de ene patiënt blij zijn en bij de andere verdrietig…zo ook vandaag. We schreven deze column graag samen. Vandaar dat we onze namen expliciet noemen in het verhaal.

Reanimatie

Een alarmbel op de monitor in de teampost wekt mijn aandacht. ‘Hé dat is een raar ritme!’ hoor ik mijn collega zeggen. Hij staat op en loopt richting de patiënt. Ik kijk nog eens goed en zie dat het om een patiënt gaat op een kamer naast de kamers waar ik verantwoordelijk voor ben. Inmiddels zie ik ook de arts uit de artsenkamer komen.

Weer een bevalling in the pocket

Een dagdienst op het geboortecentrum dit keer. Toen ik om 07.00 uur binnenkwam was de afdeling helemaal leeg maar ja ieder moment kan er een vrouw in baringsnood binnenkomen. En zo gebeurde het….

Broeder, doe mij nog maar een biertje....

Ik haast mij naar de kamer waaruit ik zojuist een bel heb gekregen, een belletje op deze kamer gaat niet zomaar, weet ik uit ervaring. Enkele weken geleden werd op deze kamer een man opgenomen met neurologische ziekteverschijnselen ten gevolge van slechte voeding in combinatie met overmatig alcohol gebruik.

"Ik deel de mooie en ontroerende momenten in mijn werk als verpleegkundige"

"Aangenaam mijn naam is William, 24 jaar en een trotse verpleegkundige van het Ikazia Ziekenhuis. Dat ben ik nog niet zo lang. Ik ben hiervoor ICT’er geweest. Hoewel ik het werk als ICT’er heel erg leuk vond, merkte ik dat mijn hart er niet lag. Ik miste het contact met mensen en haalde geen voldoening uit mijn werk. Ik ben mij toen op de zorg gaan oriënteren.

De zorg trok mij al eerder, ‘maar zou ik wel tegen alle ellende kunnen’, was dan vaak de vraag die mij bij opkwam. Ik besloot een dagje mee te lopen in het ziekenhuis en heb daarna direct gesolliciteerd bij Ikazia.

Uit de kindermond...

Pastorale van Ds. Lida Tamminga, geestelijk verzorger en predikant.

Mantel of dekbed?

De tachtigjarige ex-generaal uit het leger ziet er op zijn leeftijd nog steeds gezaghebbend uit. Met zijn wilskrachtige staalblauwe ogen en kaarsrechte, kortgeknipte knevel dwingt hij een bepaald respect af. Zijn zwaar behangen uniformjas met medailles, insignes en epauletten heeft hij node moeten inwisselen voor een pyjama.