Een bevalling op de valreep

Wanneer ik in uniform de afdeling oploop, scan ik in één beweging de gang en het digitale bord aan de muur. Collega’s van de nachtdienst lopen nog druk heen en weer. Het MKC ligt vol met patiënten. Het belooft een drukke dag te worden. Karin en ik werken zowaar weer eens samen. Dat is leuk!

Ik zorg vandaag onder andere voor twee kraamvrouwen. Als de dames gecontroleerd zijn en de baby’s gebadderd onder toeziend oog van de trotse ouders, mogen ze naar huis. Karin en ik halen de suites leeg voor de schoonmaak. Als de suites zijn schoongemaakt, maken wij ze weer gereed voor de volgende patiënten. Ook dat hoort bij ons werk. Met de zwangere dames op de andere suites gaat alles goed.

Rond 13.00 uur hebben we de grootste drukte achter de rug en kunnen we op het gemak lunchen met elkaar. In het weekend doen we dat altijd op afdeling omdat het personeelsrestaurant dan gesloten is. De artsen en klinisch verloskundigen schuiven ook gezellig aan en we hebben een volle tafel. Komende vakantieplannen en plannen voor die avond worden met elkaar gedeeld. Het is gezellig en we komen allemaal even bij.

Om 15.15 uur krijg ik een telefoontje van mijn collega. ‘Of ik even wil kijken op suite 25’. Ze zorgt zelf voor een andere mevrouw die bijna volledige ontsluiting heeft, die laat ze nu liever niet alleen. Als ik suite 25 binnen loop, is Karin daar ook. Mevrouw blijkt ‘drukgevoel’ te hebben. Karin legt alle spullen voor de bevalling al klaar. Ook de klinisch verloskundige is gebeld. Mevrouw had een uur geleden 6 centimeter ontsluiting en ligt nu hard zuchtend en half persend in bed. Ze kan de baby bijna niet meer tegenhouden. En dat blijkt, want tijdens de wee zien we al haartjes van de baby tevoorschijn komen. De klinisch verloskundige komt binnen gesneld en twee persweeën later ligt er een mooie gezonde dochter op de buik van mama. Papa staat nog een beetje beduusd naast het bed. Het ging ineens zo snel…

Even later feliciteren we de ouders en praten we nog even na over het snelle verloop. We verontschuldigen ons dat we zowat binnen kwamen rennen, en meteen in de actiemodus gingen, maar de ouders zijn alleen maar heel blij met alle snelle hulp en hun mooie dochter. 

Wij kijken elkaar lachend aan: dat was adhoc perfect teamwork zo aan het einde van de dienst en wederom een mooie bevalling!