De Ikaziaan achter het masker: beveiligingsmedewerker Edinho

Bij een beveiligingsmedewerker denk je al snel aan een streng kijkende man die met oortjes in bij de ingang van het ziekenhuis staat. Niets is minder waar. “Met begrip en vriendelijkheid bereik je veel meer. Eigenlijk heb ik maar één wapen: mijn mond. Steeds opnieuw speel ik in op verschillende situaties om escalatie te voorkomen. Dat is een mooi, maar tegelijkertijd een moeilijk vak.’’

Edinho werkt al zes jaar in het Ikazia Ziekenhuis en was een van de eerste beveiligingsmedewerkers die in dienst trad van het ziekenhuis. “We hebben een leuk team, gevarieerd qua leeftijd en achtergrond. Ik kan eigenlijk met iedereen goed opschieten en we staan allemaal voor elkaar klaar. 

Het werken binnen Ikazia is leuk en geen dag is hetzelfde. Een rustige middag kan ineens omslaan. Denk aan drukte bij de slagboom of agressie van iemand die onder invloed is en bij de Spoedeisende Hulp (SEH) binnenkomt.”

‘’Als beveiligingsmedewerker moet je helder en eerlijk zijn, ook al is de regelgeving niet altijd leuk voor onze patiënten en bezoekers. Wij brengen die informatie altijd beleefd en met respect voor degene die tegenover ons staat. We zijn er ook op getraind hoe we situaties moeten de-escaleren. 

Dat is ook wel nodig, want de agressie is door de huidige coronamaatregelen wel toegenomen. Vanwege corona mogen er in Ikazia minder bezoekers komen. Het aanspreken valt dan steeds minder vaak in goede aarde. Familieleden reageren soms emotioneel. Het is ook nogal wat als je je zieke moeder niet mag bezoeken of niet bij het overlijden van een goede vriend aanwezig kunt zijn.”

Eén van de twee momenten die echt indruk op Edinho heeft gemaakt is een situatie van twee jaar geleden: ‘’Tijdens mijn ochtenddienst werd er bij onze ingang een jongen uit de auto gegooid. Hij was zwaargewond en overleed uiteindelijk later die dag. Ik was daar als een van de eerste bij. 

Je hoort in het nieuws bijna dagelijks iets over een schietpartij, maar om dit van zo dichtbij mee te maken was wel heel heftig.’’

Een ander moment dat indruk op Edinho heeft gemaakt, is een situatie van een vrouw die puffend en hijgend aankwam in een taxi. De vrouw was alleen en moest bevallen. 

“Ik ben snel een rolstoel gaan halen en heb haar begeleid naar het geboortecentrum. Twee minuten later werd er een kerngezonde baby geboren! Op dat moment dacht ik wel: ‘’Wat mooi dat ik dit voor haar en haar kindje heb kunnen doen!’’