Zorgen met je hart

Geen kosten meer aan het onderhoud van kleine ziekenhuizen en een paar “grote jongens” laten doen waar ze goed in zijn. De kosten in de zorg zouden sterk kunnen dalen door onder meer het toepassen van robots. Het zou op papier ook niet ten koste hoeven te gaan van de kwaliteit, aldus de hoogleraar. Een ziekenhuis nieuwe stijl! 

Wat me opviel in het artikel was dat de woorden ’mens’, ‘patiënt’ en ‘zorgpersoneel’ er niet in voorkwamen.

Op de Eerste harthulp (EHH) staan, betekent op elk moment van de dag patiënten van allerlei nationaliteiten opvangen, met één grote gemene deler: ze mankeren  allemaal iets aan hun hart. 

Zo kan het gebeuren dat ik met een Iraniër van 59 jaar uit een AZC bij de röntgen sta te wachten en hij in gebrekkig Engels zijn verhaal doet. Hij maakt duidelijk dat hij bij terugkeer in zijn geboorteland direct gevangen zal worden genomen. Als hij zijn telefoon uit zijn zak haalt, laat hij zijn jong volwassen zonen zien. Eén ervan is bodybuilder en kijkt stralend in de lens met een met goudolie ingesmeerd torso. 

Even later schokken zijn schouders. Hij huilt  hartverscheurend. Zijn kinderen heeft hij al zeven jaar niet gezien.

Het zaaltje van de EHH heeft zich verder gevuld met een Bulgaarse, Chinese en Turkse patiënt. Zou die hoogleraar dan toch een punt hebben met zijn robots? Dan kun je gewoon met een knopje de juiste taal instellen. 

Maar wie wrijft er dan over schokkende schouders? Mededogen programmeren wordt lastig, denk ik. Dus meneer de econoom: laat ons maar zorgen voor het hart en mét ons hart, daar zijn we goed in. Maar haal met al uw plannen alstublieft nooit de ziel uit de zorg!