"Mijn eerste dag als leerling verpleegkundige herinner ik me als de dag van gisteren'

Mijn eerste dag als leerling verpleegkundige kan ik nog beschrijven, alsof het de dag van gisteren is. Je wilt je enthousiasme overbrengen, je van je beste kant laten zien en vooral zo veel mogelijk informatie tot je nemen. 

Als leerling sta je gekoppeld aan een werkbegeleider, die je gedurende de dag wegwijs maakt. Hierdoor krijg je de mogelijkheid veel te observeren en daarbij tal van vragen te stellen. Nooit had ik gedacht dat je als verpleegkundige zoveel moet weten.

Ik loop voor het eerst een patiënten zaal binnen en stel mij voor aan de patiënten die in bed liggen. Ik krijg uitgelegd hoe de routine er in de ochtend uit ziet en volg gehoorzaam mijn collega. Na verloop van tijd stel ik voor om hulp te gaan bieden bij de ochtendzorg. Ik ben namelijk bekend met het leveren van deze zorg, waardoor ik zelfstandig uit de voeten kan. Mijn collega legt mij uit dat de betreffende patiënt een katheter heeft via de buikwand, die wij later zullen verzorgen. 

Al snel raak ik in gesprek met mijn patiënt over zijn aandoening en bied ik een luisterend oor. Nadat ik mijn patiënt heb kunnen helpen bij de ochtendzorg spreekt hij zijn dankbaarheid uit voor mijn hulp. Voor het eerst voelde ik waar ik dit voor wilde gaan doen.

Niet veel later gaat de telefoon van mijn collega, het is de patiënt die ik net heb verzorgd. Ik geef aan wel even te gaan kijken wat er aan de hand is, zodat mijn collega verder in gesprek kan met de arts. 

Ik loop de zaal op en zie dat mijn patiënt aangeeft dat heel zijn bed nat wordt. Al snel zie ik dat vloeistof zich een weg baant naast zijn katheter. Voor het eerst weet ik niet goed wat te doen en hoe ik dit moet oplossen. Ik vertel mijn patiënt dat ik een collega ga halen, om te kijken wat wij kunnen doen. 

Ik speer mij over de gang en spreek een collega aan voor hulp. Zij vertelt mij dat we de katheter even gaan spoelen, zodat de vloeistof weer de goede baan naar buiten neemt. Niet veel later is het probleem dan ook opgelost en ligt mijn patiënt weer in een schoon bed. 

Lachend kijk ik mijn collega aan. "Ik ga nog een hoop leren, ik kijk er naar uit."