Een voorbeeld

Laatst speelde ik een spel waarbij een van de vragen was “van wie heb je veel geleerd?”. Natuurlijk zijn er heel veel mensen van wie ik veel heb geleerd.
Familie, collega’s… voor de verschillende terreinen van het leven zijn er weer andere ‘leermeesters’. Als het gaat om het werken in de zorg is een van die leermeesters Franciscus van Assisi (1182- 1226).

Deze beroemd geworden stichter van een kloosterorde komt vlak na zijn bekering een melaatse tegen. De ziekte heeft het lichaam van de man zo aangetast dat de stank van verrotting Franciscus al van een afstand tegemoet komt. Franciscus heeft moeite zijn paard in bedwang te houden, het wil weg van deze stinkende mens. Franciscus weerstaat echter de stank en het mismaakte lichaam en kust de door de ziekte aangevreten hand van de melaatse. Deze kus, zo beschrijft Franciscus later, maakte hem zeer gelukkig en is van grote betekenis geweest op zijn verdere leven. In de ontmoeting met deze mens leerde Franciscus dat een mens altijd meer is dan de ziekte, meer is dan zijn gebrek. Deze ontmoeting heeft niet alleen het leven van Franciscus voorgoed veranderd, ook de mensen die hem volgden hebben zich hierdoor laten inspireren.

Mede door deze gebeurtenis stichtten zijn navolgers talloze hospitia, plekken waar mensen die nergens meer terecht konden een thuis werd geboden. Deze hospitia zijn de voorlopers van de huidige hospitalen.
Zoals Franciscus de stank moest overwinnen worden ook wij geconfronteerd met barricades die het ons moeilijk maken de ander werkelijk te ontmoeten. Allerlei verschillende onderzoeken tonen aan dat mensen (ook zorgverleners) vluchtgedrag vertonen als ze met lijden worden geconfronteerd. Hoe vaak horen we van mensen die de diagnose kanker hebben gekregen niet dat ze worden ontlopen door hun bekenden.

Nee zorg verlenen gaat niet vanzelf, maar door de weerstand gebroken is het een indrukwekkend gebeuren de ander echt te ontmoeten.